ලෝකෙ දේශපාලන පළහිලව් ගැන ගොඩක් දෙනාට තියෙන්නෙ හරි සරල දැක්මක්. ඒ අය ලෝකෙ දකින්නෙ කළු සහ සුදු විදියට. මැද තියෙන අළු පාට පෙනෙන්නෙ නැහැ. මං මේකට කියන්නෙ "සීත යුද්ධ මානසිකත්වය" කියලා. ඒ අයගෙ විශ්ලේෂණ සුදුසු වෙන්නෙ 1991 ට පෙර ලෝකෙට. සෝවියට් දේශය තිබ්බ කාලෙට.
හැබැයි දැන් ලෝකෙ ඊට වඩා වෙනස්. දැන් සිද්ධ වෙන සමහර ජාත්‍යන්තර සිද්ධි සහ ගේම් තේරුම් ගන්න ඔය වගේ සරල කළු සහ සුදු තියරි හරියන්නෙ නෑ.
බෙලරූස් සම්බන්ධව මම නිව්ස් එකක් ලිව්වා නම් ම්සක කිසිම ඔපීනියන් එකක් කිව්වෙ නැත්තෙ සහ කියන්නෙ නැත්තෙ ඒකයි. අපිට පේන කළු සුදු දේශපාලනේට වැඩි දෙයක් එතන තියෙනව කියලයි අගෝස්තු මාසෙ 9 සහ ඊට පසුව වෙච්ච දේවල්වලින් මට හිතෙන්නෙ. ඒ ප්‍රශ්නය ගැන රුසියාව හැසිරිච්ච විදිය නිරීක්ෂණය කරද්දි මට ඒක හිතුණෙ. රුසියාව මුල් දිනවල එක පැත්තකින් මේ පිළිබඳ යුරෝපා නායකයින් සමග සාකච්ඡා කරන ගමන් ලුකාශෙන්කෝ වෙත ප්‍රබල ලෙස සහය දැක්වීමෙන් වැළකුණා. රුසියාවෙ ස්ථාවරය ලුකශෙන්කෝගෙ පැත්තට පැහැදිලි නැඹුරුවක් පෙන්නුම් කළේ සති දෙකක් පමණ ගතවුණාට පස්සෙයි. මේක හරි වැදගත් සංසිද්ධියක් බවයි පෙනෙන්නෙ.
මොනවත්ම කියන්න කල් වැඩියි. සමහර වෙලාවට, කවදාවත්ම මොනවත් කියන්න තරම් කරුණු අපි දැනගන්න එකක් නෑ.
No comments:
Post a Comment