මහද්වීපයක තනි වුණෙමි

 රොහාන් ඩිරෙක්ස්ව මට හමුවන්නේ "රුසියාව" සඟරාවේ චෙච්නියාවට ගිය විස්තරයක් තුලින්. එය කියවූ අවස්ථාවේ මට හැඟී ගියේ රුසියානුවන්ට පවා යාම පහසු නැති කාලයක ලාංකිකයකු චෙච්නියාවේ සංචාරය කිරීම කෙතරම් වාසනාවන්ත සිදුවීමක් ද යන්නයි.

රොහාන් ලියන්නේ එවන් රුසියාවක් ගැනයි. අප නිතර නොදකින රුසියාව ගැනයි. ලෝකය තවම නුදුටු රුසියාව ගැනයි. පරිච්ඡේද දොළහක් පුරා දිවෙන්නේ අප වැඩිපුර අසා නැති සලිහාර්ඩ්, යාකුත්ස්ක් ආදී නගර ගැනයි. රුසියාවේ ජර්මානුන්, චෙචන්වරුන් ආදීන් ගැනයි. ස්ටාලින්ගේ ගුලාග් ගැනයි. එමෙන්ම ස්ටාලින්ව තවමත් ස්මරණය කරන අය ගැනයි. යුද්ධය එපා කියන රුස්සන් ගැනයි. අප දන්නා කියන පුෂ්කින්, ලෙනින් ආදීන් ගැන ද රොහාන් ලියන්නේ නැවුම් දේ ය. රුසියාව හාරා අවුස්සන රොහාන් අපව ද පුදුමයටත්, සංතාපයටත් පත් කරයි.

වසර විසි ගණනක් රුසියාවේ ජීවත්වෙමින්, ලෝකය පුරා සංචාරය කරන ඔහුගේ ඇතැම් ගමන් බිමන් ඔබට මෑතකදී විකාශය වූ "සංචාර" වැඩසටහන් පෙලින් දැකිය හැකියි. ලංකාවේ අපට නුහුරු ලෝක සංචාර අපේ රූපවාහිනියට ගෙන ඒමේදී රොහාන් කරන්නේ ලොකු කාර්යයභාරයකි. කොරෝනා වෛරසය නිසා ඒ කාර්යය අතරමැදදී නවතන්නට වුණත්, නැවත දිනෙක එය යළි අරඹනු ඇති.

රොහාන්ගේ කෘතිය ඔහු අරඹන්නේ "උත්තර ධ්‍රැවයට යන ගමනක්" සමගය. රුසියාවේ ගහකොළට, ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයට, ඉතිහාසයට හිතැති, එහි කීරි ගැහෙන සීතලට හිත නැති මා එයින් ම තරමක් අධෛර්යමත් වූ බව කිව යුතු ය. එහෙත් ඒ විස්තරය කියවූ විට පොත කියවීමේ ආශාව බෙහෙවින් වර්ධනය වූයේ ය. උත්තර ධ්‍රැවයට යන ගමන රුසියාවේ ඉතිහාසය හා වර්තමානය මෙන්ම අනාගතය ද සිසාරා යන පුළුල් කතාවකි.

රුසියාවේ අප නුදුටු කතා ලියන රොහාන් සිය කෘතියට නම යොදන්නේ "මහද්වීපයක තනි වුණෙමි" යනුවෙනි. අප දන්නා රුසියාව මහාද්වීපයක් නොවේ. පාසැලේදී අප උගන්නා මහාද්වීප අතර ආසියාව, අප්‍රිකාව, උතුරු ඇමරිකාව, දකුණු ඇමරිකාව, යුරෝපය ආදිය වෙතත් "රුසියාව" නැත. එහෙත් ලෝකයෙන් හයෙන් එකක් වසාගත් රුසියාව සැබැවින්ම "මහද්වීපයකි". එහි දකින්නට දේ බොහෝ ය. ඒ ගැන ලියන්නට දේ බොහෝ ය. රුසියාව ගැන රොහාන්ට ලියන්නට ඇති දෙයින් මේ අතිශයින්ම කුඩා කොටසක් බව මම දනිමි. ඉතිරි ටිකෙන් ද සියල්ලම ලියන්නට කාලය නැති වේවි. එහෙත් හැකි සියල්ල ලියන ලෙස ඇරයුම් කරමි.

* සංචාර වැඩසටහන් නරඹා හෝ සංචාර වෙබ් අඩවිය කියවා හෝ රොහාන් ඩිරෙක්ස් ලියන ෆේස්බුක් සටහන් කියවා හෝ ඇත්නම් මෙහි වන ඇතැම් කතා ඔබ දැක ඇතිවාට සැක නැත. රොහාන් කෑම බීම ගැන ලියන සටහන් දකින මගේ නම් යෝජනාව රුසියාවේ "කෑම සහ බීම" ගැන පොතක් ලිවීම කාටත් රසවත් වැඩක් වනු ඇති බවය. ඇත්තෙන්ම, එය "කන්න හිතෙන පොතක්" වේවි!